माझी पत्रकारिता: धाराशिव ते पुणे ...
वर्ष होतं २०११. दोन दशके इतर वृत्तपत्रांमध्ये काम केल्यानंतर स्वतःच्या पायावर उभं राहण्याची वेळ आली होती. मी माझी स्वतःची डिजिटल वाहिनी 'धाराशिव लाइव्ह' सुरू केली. पत्रकारितेच्या क्षेत्रात माझी स्वतंत्र ओळख निर्माण करण्याचं स्वप्न सत्यात उतरत होतं. मी ठरवलं होतं की आता इतर कोणत्याही संस्थेत काम करायचं नाही.
पण २०१६ मध्ये, डॉ. अनिल फळे यांच्या आग्रहाखातर मी दैनिक गावकरी या वृत्तपत्राचा धाराशिव विशेष प्रतिनिधी म्हणून अर्धवेळ काम करायला सुरुवात केली. सुधीर पवार, अजित तांबोळी, अनंत साखरे आणि मी अशी आमची एक छोटीशी टीम होती. गावकरीने काहीच दिवसांत जिल्ह्यात आपलं स्थान निर्माण केलं आणि आमचं धाराशिवचं स्वतंत्र पान खूप लोकप्रिय झालं.
सप्टेंबर महिन्यात, गणेशोत्सवानंतर एका बातमीमुळे काही लोकांचा राग अनावर झाला. परिणामी, ६ सप्टेंबरला काही समाजकंटकांनी आमच्या कार्यालयावर हल्ला केला. अनंत साखरे त्या दिवशी बाहेर असल्याने मी, सुधीर आणि अजित तिघेच आत अडकलो. सुदैवाने आम्ही वेळीच दरवाजा बंद केला आणि पोलिसांना बोलावलं.
पण जेव्हा पोलीस आले तेव्हा परिस्थिती आणखीच बिकट झाली. पोलिसांनी हल्लेखोरांवर किरकोळ गुन्हे दाखल करून आमच्यावरच गंभीर आरोप लावले. यामागे एका पत्रकाराची सूडबुद्धी होती, हे नंतर कळलं. गावकरीचे डॉ. अनिल फळे आणि दिनेश हारे यांनी माझी खंबीरपणे साथ दिली. पंधरा दिवसांनी मला जामीन मिळाला, पण धाराशिव सोडून पुण्याला यावं लागलं.
पुण्यात येऊन मी खचून गेलो नव्हतो. उलट, पुढची दोन वर्षे पुण्यात राहून मी खूप काही शिकलो आणि अनुभवले. धाराशिव लाइव्ह सोबत पुणे लाइव्ह सुरू केलं, कुटुंबाला वेळ दिला आणि पत्रकारितेवर व्याख्यानं दिली. दोन वर्षांनी माझी या खटल्यातून निर्दोष सुटका झाली, पण मी पुण्यातच राहण्याचा निर्णय घेतला.
आज पुण्यात राहून मला आठ वर्षे झाली आहेत. या काळात मी खूप काही शिकलो, अनुभवले. पत्रकारितेतील माझं वर्चस्व वाढत असताना काही षड्यंत्रंही माझ्याविरुद्ध झाली. पण या सगळ्यातून मी अधिक मजबूत होत गेलो. आज मी आनंदी आहे, सुखी आहे. माझ्या वाट्याला आलेल्या वाईट प्रसंगांनी मला आयुष्यात खूप काही शिकवलं आहे.
आयुष्य कधी सरळ रेषेत जात नाही. त्यात चढ-उतार येत राहतात. पण या चढ-उतारांना सामोरं जाण्याची हिंमत असेल तर आपण नक्कीच यशस्वी होऊ शकतो, हे मला माझ्या आयुष्यातून शिकायला मिळालं आहे.
- सुनील ढेपे
