काळाच्या ओघात हरवलेली पत्रकारितेची रंगत
पत्रकारितेच्या माझ्या वाटचालीची सुरुवात झाली ती अशा एका काळात जेव्हा वृत्तपत्रांना रंग नव्हता, फक्त शब्द होते, विचार होते. खिळे आणि मोळे यांच्या साहाय्याने अक्षरे जुळवली जायची आणि मग ती काळ्या शाईत कागदावर उतरवली जायची. आजच्या या डिजिटल युगात कल्पना करणेही कठीण आहे की एकेकाळी बातम्या पोहोचण्यासाठी इतका वेळ आणि मेहनत लागायची.
माझ्या अणदूर या लहानशा गावात सोलापूरहून येणारे 'संचार' हे वृत्तपत्र सर्वांचे लाडके होते. जणू रोज सकाळी एका नव्या जगाची, नव्या विचारांची दारे उघडत होते ते. मी केसरी वृत्तपत्राचा ग्रामीण वार्ताहर म्हणून काम करत होतो, पण गावकऱ्यांच्या मनात 'संचार'चे स्थान काही वेगळेच होते. इतके की ते केसरीलाही 'संचार' म्हणत असत!
त्याकाळी संपादक म्हणजे केवळ बातम्यांचा संकलक नव्हता, तर तो समाजाचा आवाज होता, एक विचारवंत होता. 'संचार'चे संपादक रंगाअण्णां वैद्य यांचे अग्रलेख वाचून सरकारही दखल घेत असे. मराठवाडा दैनिकचे अनंत भालेराव हेही तसेच एक आदर्श होते. त्यांच्या लेखणीतून समाजातील प्रत्येक घटकाचा आवाज ऐकू यायचा.
पण आज काळ बदलला आहे. तंत्रज्ञानाने आपल्याला भरपूर काही दिले आहे, पण काहीतरी हिरावूनही नेले आहे. आज बातम्या क्षणार्धात आपल्यापर्यंत पोहोचतात, पण त्यातला विचार, त्यातली तळमळ कुठेतरी हरवली आहे. आदर्श संपादक म्हणून कुणी उरले आहे का? वृत्तपत्र तर दूर, लोक अग्रलेखही वाचत नाहीत. युवा पिढी तर वृत्तपत्रांपासून दूरच राहते.
मी पत्रकारितेच्या त्या काळातून या काळात आलो आहे. मी ब्लॅक अँड व्हाईट मधून रंगीत युगात आलो आहे. पण पत्रकारितेची खरी रंगत, खरा अर्थ कुठेतरी हरवला आहे. या बदलत्या काळाचा मी साक्षीदार आहे. पत्रकारितेच्या या प्रवासात मी खूप काही शिकलो, अनुभवलो. पण मनात कुठेतरी ही खंत कायम राहिली आहे की पत्रकारितेचा तो सुवर्णकाळ पुन्हा कधी येईल का?
आजच्या या धकाधकीच्या जीवनात आपण सारेच कुठेतरी हरवून गेलो आहोत. बातम्यांच्या या गर्दीत आपण विचार करायचे, चिंतन करायचे विसरलो आहोत. पत्रकारितेला पुन्हा एकदा त्या आदर्शांकडे, त्या मूल्यांकडे वळण्याची गरज आहे.
माझा हा प्रवास हा याच बदलांचा, याच आशा-निराशांचा साक्षीदार आहे. पत्रकारितेच्या या रंगीत युगात मला ती ब्लॅक अँड व्हाईटची सार्थकता पुन्हा एकदा जाणवावी असे वाटते.
- सुनील ढेपे, संपादक, धाराशिव लाइव्ह
