आईविना भिकारी ...

अणदूर हे तुळजापूर तालुक्यातील  एक सुंदर गाव आहे, जे सोलापूर-हैद्राबाद हमरस्त्यावर वसलेलं आहे. या गावाची खास ओळख म्हणजे श्री खंडोबा मंदिर, ज्यामुळे येथे अनेक भक्तगण येतात. हे गाव माझं बालपणाचं गाव आहे, आणि इथेच मी माझ्या जीवनाची सुरुवात केली.

माझे वडील मधुकर एका छोट्या हॉटेलात काम करत होते. त्यांचं काम हे कष्टप्रद होतं, पण त्यांनी कधीच त्याची तक्रार केली नाही. आई अनुसया हिने घरकामासोबतच दोन म्हशींची राखण केली. त्यामुळे  दूध विकून आमच्या कुटुंबाची आर्थिक मदत होत असे. आमच्या घरात परिस्थिती तशी बिकटच होती. त्यामुळे शाळेत जाण्यासाठी मी केवळ एकच ड्रेस वापरत असे, जो दररोज धुवून वाळवून वापरावा लागे. तरीही, शाळेत जाण्याची आणि शिकण्याची ओढ माझ्या मनात होती.

दहावीपर्यंतचं शिक्षण पूर्ण करताना मला अनेक अडचणींना सामोरं जावं लागलं. पुढे, कॉलेजमध्ये शिक्षण घेण्यासाठी मी विविध छोटे-मोठे कामं केली. मी कधी कधी शेतात मजुरी करत असे, तर कधी हॉटेलात  कामं करून पैसे कमवत असे. या कठीण काळात मी आई-वडिलांना  नेहमी आधार दिला. 

शिक्षण पूर्ण झाल्यानंतर, मी पत्रकारितेच्या क्षेत्रात प्रवेश केला. सुरुवातीला हे क्षेत्रही कठीण होतं, पण मी मनापासून मेहनत घेतली आणि पत्रकार म्हणून नाव कमवलं. माझ्या आयुष्यात सुखाचे दिवस आले होते. आता मी स्थिरावलो होतो, पण माझ्या जीवनात एका मोठ्या दु:खाची घटना घडली. आईचं अकाली निधन झालं आणि त्यानंतर काही महिन्यांनी वडील अपघातात गेले. त्या दोघांचं जाणं माझ्यासाठी मोठं धक्का होतं.

आई-वडिलांच्या जाण्याने माझ्या जीवनात एक मोठी  पोकळी निर्माण झाली आहे. . लहानपणी मला आई-वडिलांनी नेहमीच प्रेम दिलं होतं. त्यांनी मला शिकवलेले सुसंस्कार आणि मेहनतीची शिकवण आजही माझ्या मनात घर करून आहे. जेव्हा मी लहान होतो, तेव्हा त्यांना  मला द्यायला फार काही नव्हतं, पण त्यांच्या प्रेमाच्या छायेत मी नेहमी सुरक्षित आणि आनंदी होतो.

आता माझ्याकडे सगळं काही आहे - चांगलं घर, चांगली नोकरी, आर्थिक स्थैर्य - पण ते दोघं या जगात नाहीत. त्यांची आठवण आली की माझ्या डोळ्यांतून अश्रू वाहतात. मला आता सर्व काही आहे, पण त्यांची साथ नाही. त्यामुळे मी आईविना भिकारी असल्याची भावना मनात घर करते. माझ्या यशस्वी जीवनाच्या कहाणीत त्यांच्या कष्टांचे, त्यागाचे आणि प्रेमाचे सोनेरी अध्याय कायम राहतील. त्या आठवणींचा जपणूक करणं हेच माझ्यासाठी त्यांना श्रद्धांजली ठरेल.

-सुनील ढेपे 

( माझ्या आत्मचरित्रातील अंशतः भाग )