नियतीचा खेळ आणि पुण्याचा मार्ग: एका पत्रकाराची हटके कहाणी

 

मंडळी, आयुष्याच्या वाटेवर कधी कधी असे काही अनपेक्षित धक्के बसतात की वाटतं सगळं संपलं! पण थांबा, खरा खेळ तर तिथूनच सुरू होतो. मी, सुनील ढेपे, तुम्हाला माझीच एक अशी ‘हटके’ गोष्ट सांगणार आहे, जिथे खलनायकांनी रचलेल्या षडयंत्रानेच माझ्या प्रगतीचा मार्ग मोकळा केला.

गोष्ट आहे २०१६ सालची. धाराशिवच्या समतानगर मेन रोडवरचं ‘दैनिक गावकरी’चं आमचं कार्यालय. सत्य बातम्यांची कास धरल्याचा परिणाम म्हणून काही पोलीस अधिकारी, राजकीय नेते आणि काही ‘हितचिंतक’ पत्रकारांनी मिळून एक जबरदस्त कट रचला. आवाज दाबण्याचा हा डाव होता. कार्यालयावर हल्ला झाला आणि वरतून माझ्यावरच विनयभंग, ऍट्रॉसिटीचा खोटा गुन्हा दाखल झाला. जणू काही चोराच्या उलट्या बोंबा!

६ सप्टेंबर २०१६ चा तो काळा दिवस. हल्लेखोर मोकाट, आणि मी माझ्या दोन सहकाऱ्यांसोबत गजाआड. १४ दिवस तुरुंगात काढले. कोर्टाने जामीन दिला, पण एका अटीसह – चार्जशीट दाखल होईपर्यंत धाराशिवमध्ये राहायचं नाही. काय योगायोग बघा! त्याच काळात माझ्या मुलीला पुण्यात आयटी क्षेत्रात नोकरी लागली. माझ्यासाठी हा निर्णय म्हणजे एका डोळ्यात आसू तर दुसऱ्या डोळ्यात हसू. मुलगा सातवीत, कुटुंब धाराशिवला आणि मी पुण्याच्या वाटेवर. मुलीला माझा आधार मिळाला, पण पत्नी आणि मुलाच्या आठवणीने मन व्याकूळ व्हायचं. दर पंधरा दिवसांनी ते पुण्याला यायचे, दोन दिवस राहायचे आणि परत जाताना डोळ्यात पाणी... शब्दात न सांगता येणारी ती अवस्था.

नियतीचा खेळ बघा! काही दिवसांनी छत्रपती संभाजीनगर हायकोर्टाने ती अट रद्द केली. पण तोपर्यंत मुलाची परीक्षा संपली होती आणि मी कुटुंबालाच पुण्यात हलवलं होतं. एका वर्षाने कोर्टात तो खोटा गुन्हा टिकलाच नाही. ज्यांनी फिर्याद दिली होती, त्यांनीच आमच्या बाजूने जबाब दिला आणि षडयंत्र रचणाऱ्यांची तोंंडं काळी झाली. ज्यांनी मला संपवायचा विडा उचलला होता, तेच तोंडावर आपटले!

आज पुण्यात येऊन नऊ वर्षं झाली. तेव्हा खूप वाईट वाटलं होतं, पण आता मागे वळून पाहताना वाटतं, ही तर परमेश्वरानेच रचलेली एक योजना होती. मला पुण्याला आणण्याची त्याचीच लीला होती. नाहीतर मी पुण्याला कसा येणार? आणि माझं ‘धाराशिव लाईव्ह’ हे डिजिटल चॅनल, जे मी आज कुठूनही चालवतो, ते कसं सुरू झालं असतं?

पुण्याने मला खूप काही दिलं. नवीन अनुभव, नवीन दृष्टी आणि मोठ्या शहरात जगण्याची कला शिकवली. ज्यांनी माझ्या वाईटाची पेरणी केली होती, त्यांना वाटलं होतं की पत्रकार सुनील ढेपे संपेल. पण झालं उलटंच! माझी आणखी प्रगती झाली. मुलीचं लग्न झालं, ती पुण्यातच सुखाने नांदतेय. मुलगा इंजिनिअरिंग करतोय.

खरंच, कुणी कुणाचं वाईट करायला गेलं तरी ते नेहमी वाईटच घडतं असं नाही. उलट, त्यातून काहीतरी चांगलंच निष्पन्न होतं, हेच मी अनुभवलं.

धाराशिव माझी जन्मभूमी आहे, तिच्यापासून मी कसा तुटेन? ‘घार फिरे आकाशी, लक्ष तिचे पिलापाशी’ या उक्तीप्रमाणे माझं मन आजही धाराशिवमध्येच रमतं. ‘धाराशिव लाईव्ह’च्या माध्यमातून गोरगरिबांचे प्रश्न, त्यांच्या समस्या निडरपणे मांडण्याचं काम अविरत सुरू आहे. बातम्या देताना आम्ही कुणाचा मुलाहिजा ठेवत नाही, कारण जनताच आमची मालक आहे!

तर, ही होती माझी ‘अशी ही बनवाबनवी’ची खरी आवृत्ती, जिथे नियतीनेच Drehbuch (पटकथा) लिहिली आणि खलनायकांना अनपेक्षितपणे नायक बनवलं!